بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
به عاصف گفتم بیا بریم.
رفتم توی پارکینگ خونه امن، ماشین و گرفتم و من و عاصف سوار شدیم رفتیم. توی جاده با 150 تا سرعت اونم با شاسی بلند (سانتافه) رفتیم سمت یکی از زندانهایی که اطراف یکی از کوه های تهران بود و امنیتی بود.
عاصف عبدالزهراء میگفت:
- عاکف دهنت سرویس، گور بابای اون جاسوس بیشرف آمریکایی؛ مارو به کشتن نده ارواح پدر شهیدت.
+ بشین سر جات انقدر حرف نزن. شر میشه برامون دیر برسیم. اونوقت جواب حاجی رو من نمیتونم بدم.
ساعت 3 و ۱۵ دقیقه صبح رسیدیم دم درِ اون زندان امنیتی. یعنی چیزی حدود 48 دقیقه زودتر از اذان. فوری عاصف پیاده شد و رفت در زد. درو باز کردن و نامه رو نشون داد. بارون شدیدی هم میزد. طوری که چند بار من توی جاده کنترل ماشین داشت از دستم خارج میشد. اما خدا رحم کرد.
عاصف حکم و نشون داد و گفت از کجا اومدیم و فوری باید بریم داخل.
هماهنگی صورت گرفت و درو باز کردن رفتیم داخل.
یک مرحله دیگه هم باید تایید میشدیم تا بریم وارد محوطه اعدام بشیم. خدا خدا میکردم برسیم به موقع و اتفاقی نیفته. عاصف پیاده شده بود و داشت حکم و نشون میداد و توضیح میداد به مسئول امنیتی اون زندانِ امنیتی که تاییدیه مرحله دوممون و بگیریم، همزمان در رو نگهبان باز میکنه تا یه ماشین از داخل اون محوطه خارج بشه.
وقتی که در باز شد دیدم صدمتر اونطرف تر، درست روبروی چشام، از دور دیدم یکی طناب اعدام دور گردنشه.
فورا با ماشین گاز و گرفتم و رفتم سمت محوطه اعدام. دیگه نایستادم عاصف و سوار کنم. دو سه تا مامور امنیتی تا دیدن یه ماشین داره به سرعت میره سمتشون، از عقب ماشین و رو برو در محوطه زندان، مسلح شدن و نشونه گرفتن سمت ماشین.
یکی دوتا تیر هوایی از رو بروی من شلیک کردند؛ منم چنان دستی رو کشیدم که صداش توی کل محوطه پیچید. اومدن سمت ماشین و درب و باز کردن و بهم با خشونت گفتند پیاده شو.
منم خیلی خونسرد پیاده شدم و بهم گفتند:
- کی شما رو راه داده داخل با این وضعیت و ماشین؟
گفتم:
+ همکارتون هستم. حق دارید ولی یک مرحله تأیید شدیم و مرحله دوم داشتن تایید می کردن که در یه لحظه باز شد دیدم یه اعدامی دارید، که گفتم شاید آدمیه که ما براش اومدیم.
- چیکاره اید شما؟!
یه کارت نشون اون مامور امنیتی دادم. وقتی دید گفت:
- از شما توقع داریم این کارای خطرناک و نکنید. کم مونده بود بزنم به صورتت بعد تیر هوایی.
حق داشت ولی منم یه لحظه قاطی کردم گفتم:
+ از شما و همکاراتونم توقع داریم وقتی خبر میدن و میگن از فلان جا اومدن، زودتر بزارید بیایم داخل.
بعدش رفتم سمت قرائت کننده حکم. بهش گفتم: «سلام علیکم. لطفا دست نگه دارید.»
یه سوت زدم برا عاصف که از در ورودی محوطه ی اعدامِ زندان داشت پیاده میومد.
چون عاصف که توضیح و داد براشون و مامورای امنیتی اون زندان هم زنگ زدن داخل و گفتن همچین قضیه ای هست، فورا دستور دادند از داخل در و باز کنن تا ما بریم داخل. در که باز شد دیدم دور گردن جمشیدی طنابه.
فوری گاز و پر کردم و تِیکاف کردم و با ماشین رفتم داخل. دیگه نایستادم تا عاصف سوار بشه. بوق و یکسره کردم و رفتم توی محوطه ی اعدام.
خلاصه بعد اینکه سوت زدم فوری عاصف اومد جلو و حکم و نشون داد.
قرائت کننده حکم اعدام، نامه دستگاه قضایی رو خوند و یه تاملی کرد و گفت:
طبق این حکم قضایی، که مهر و امضای آیت الله (....) هست، از این لحظه به بعد شخصِ محکوم به اعدام، در اختیار شما هست. بعد اشاره زد بیارنش پایین.
زیر بارون تموم تنش خیس شده بود. با خودم گفتم شاید خدا خواسته با این بارون بازم رحمتش و نازل کنه بر سر این شخص. و همینم شد و از اعدام نجات پیدا کرد.
آوردنش پایین و به اون مامور زندان گفتم بیارنش توی سالن. خانوادش هم اونجا بودند. به خانوادش گفتم برن اونطرف تر بایستن.
خسرو جمشیدی رو وارد سالن کردن و به عاصف گفتم چشم بند جمشیدی رو بده بالا و بزاره روی پیشونیش. دست بند و پابندش هم بزاره باشه و نیازی نیست باز بشه.
عاصف چشم بند و از روی صورت خسرو جمشیدی جاسوس آمریکایی برداشت.
وقتی چشماش به من و افتاد، تعجب کرد !!!
بزارید جرم خسرو جمشیدی رو براتون بگم.
ادامه دارد ...
کپی و هرگونه استفاده (تاکید میکنیم هرگونه استفاده) از این مستند داستانی امنیتی فقط باذکر منبع و لینک کانال تلگرام و ایتا و سروش (خیمه گاه ولایت) که در پایین درج شده است مجاز می باشد وگرنه قابل پیگیری و‌شکایت خواهد بود و از لحاظ شرعی پیگرد الهی دارد.
- تلگرام: https://telegram.me/kheymegahevelayat_ir1
- اِیتا: http://eitaa.com/kheymegahevelayat
- سروش: http://sapp.ir/kheymegahevelayat
- ۰ نظر
- ۱۰ آذر ۹۷ ، ۱۱:۰۰
