مهربانستان

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

حرفهایی که باید گفته شود!

خیلی به متنی که میخواستم بنویسم فکر کردم. اینکه چه چیزایی رو بگم و چیه چیزایی رو نگم! ...

چند روز پیش شبکه افق مستند فوتبال فقط بهونه‌اس رو دیدم. پیشنهاد میکنم شما هم حتما یک قسمت 8 تا 10 دقیقه ای مجموعه رو ببینید!

فکرشو بکنید؛ مردم کشوری که میزبان جام جهانی 2018 شده، اینقدر نسبت به فوتبال بی تفاوت باشند! تا جایی که

• بعضیا خبر نداشتن گلزن تیم فوتبال کشور خودشون اسمش چیه!
• بعضیا اسم گلزن تیم فوتبال کشورشون پیشکش، حتی اسم یکی از بازیکن های تیم فوتبالشون رو هم نمیدونستن!
• برای بعضیا مهم نبود کدوم تیم برنده جام قهرمانی میشه، حتی تیم کشور خودشون! چون معتقد بود فوتبال صرفا یک بازی است و این بازی بودن فوتبال رو با تمام وجودش توی مصاحبه میگفتن.
• بعضیا در قبال سوالِ: اگر تیم فوتبال شما حذف بشه چه عکس العملی نشون میدی؟ جواب میدادن مگه باید عکس العمل نشون داد؟

این نظرات رو تایید یا رد نمیکنم. حرفم در کل چیزی دیگه‌ای هست؛ اینکه چرا فوتبال داره اینقدر روی زندگی ایرانیا تاثیر میذاره؟ تا جایی که همین ساعتی که دارم براتون این متن رو مینویسم (یک و نیم نیمه شب) با بوق‌های شیپوری ورزشی و صدای بلند موزیک و سوت و کف و جیغ و اصوات خروجی اگزوز ماشین و موتور و آژیر ماشین پلیس و آمبولانس و ... بیدار موندم و تصمیم گرفتم که این متن رو بنویسم!!! (پس اگه اشتباه تایپی بود خودتون اصلاحش کنید)

در همین حین که وسط بلوار (دقت کنید؛ کوچه و خیابون ننوشتم، بلکه بلوار) ملت جمع شدن و مسیر تردد رو مسدود کردن و بماند که اگر کسی نمیگم مریض داشته، نه اگر کسی کار داشته و باید برسه بخونه تو دلش چی میگذره!

یا کسی که توی خونه میخواد استراحت بکنه مثل منِ بیچاره که فردا باید برم سر شیفت و توی روز فرصت استراحت ندارم، چه عکس العملی باید داشته باشم؟ و قس علی هذا ... (این بُعد فرهنگیش)

یا در همین شوری که هیچ منطق و عقلانیتی پشتش نیست، تصور کنید؛ یه عده بخوان سو استفاده کنن و اقدامات ضد امنیتی انجام بدن و به همین مردمی که سرمست از خوشی کاذب در پوست خودشون نمی‌گُنجند، چهره منفور خودشون رو با ضربه زدن به همین مردم نشون بدن! (اینم بُعد امنیتیش)

یا همون آقایون مثلا محترمی که به دنبال یک آب گل آلود هستن تا ماهی که چه عرض کنم، نهنگ و کوسه شکار کنن، از همین سرخوشی جماعت سو استفاده کنن و نقشه‎های خودشون و اربابانشون رو پیاده کنن! مثلا همین بعد تعطیلات عید فطر، با خبر بشین که خیلی نرم و با شیب ملایم، نون چند تومن گرون شده، یا مرغ و تخم مرغ افزایش قیمت داشته، یا یکم بالاتر، خبردار بشین که توی یک حرکت (مثلا بیست دقیقه‌ای) یک قانونی رو تصویب کردن که زندگی روزمره همین جماعت رو تحت الشاع قرار میده و چه بسا سختترش میکنه! (اینم بُعد اقتصادی)

از این ابعاد زیاد هست! ولی کو گوش شنوا!

آنقدر مردم را سرگرم فوتبال و غیر ذالک کردند که از ملزومات اساسی خودشان یادشان رفته!

بعد نتیجه این میشود که جناب پریزیدنت روحانی در حساب توییتری خودش مینویسه:

با یک بازی حساب شده و پیروزی دلچسب همه ملت ایران را شاد کردید، بچه‌ها مچکریم

یعنی ملت ایران با بازی فوتبال شاد شدند و غم رکود سنگین بازار داخلی، جو سنگین اقتصاد، هزینه بالای زندگی و فشار اقتصادی رو باید فراموش کنند.

درد اینجاست!

اینکه اولین مقام اجرایی یک مملکت نتونه مردم کشورش رو خوشحال کنه و کم کاری خودش رو پشت جمله بچه‎ها مچکریم پنهان بکنه!

اینکه با هزینه های گزافی که برای ورزش فاسد فوتبال شده، هنوزم حرفی برای گفتن توی این رشته نداریم.

اینکه اگر بخش اندکی از همین بودجه رو برای ورزشی مثل والیبال، کشتی، دوچرخه سواری یا تیراندازی هزینه میشد، چه بسا مقامهای جهانی داشتیم!

توی این زمینه حرف برای گفتن زیاد است ولی نه گوش شما دل و دماغ داره نه من حال نوشتن توی نصف شب!

راستی نظرتون رو در مورد #مستند_عاکف هم بگین

ببینم اگر استقبال خوبه و این جور #رمان_امنیتی رو دوست دارین سری بعدی و یا حتی رمان های دیگه رو هم منتشر کنم!