شیخ ابوفاطمه از نجف:
تو بین الحرمین عده‌ای از ایران در حال سینه‌زنی و عزاداری پرشور برای ابی‌عبدالله بودند. فردی عراقی که جزو نیروهای امنیتی بود، پشت بیسیم اعلام می‌کرد و درخواست می‌داد که: بیایید این ایرانی‌ها را آروم کنید، خیلی پرشور عزاداری می‌کنند.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
پناهی رفت. منم در رو بستم اومدم نشستم اون دو صفحه پرینتی که از وضعیت اون متخصص هسته‌ای برام آورد مطالعه کردم.
اما اون شخص چه کسی بود!
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
عاصف گفت:
- آخه ظاهرا یکی از سوالاشون از اون شخصی که آمارش رسیده بهمون این بود که چیکاره‌ای، آقایی هم که مدعی کارمند سازمان اتمی بودن هست، برای اینکه بهش حالی بدن گفته کارمند فلان جا هستم تا با این حرکت برای خودش اعتبار بخره. بچه های انتظامی هم بخاطر حساسیت شغلی اون شخص موضوع رو به اداره ما ارجاع دادن، بچه های اداره هم به واحد ما.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
نور گوشیم و کم کرده بودم تا خاموش نشه و صرفه‌جویی در مصرف باطری حساب بشه. همزمان یه پیام از سیدعاصف عبدالزهرا اومد. داشتم پیام رو باز می‌کردم اما از شانس بد من گوشیم خاموش شد. بی سیم هم که همرام نداشتم. از طرفی هم اگر بیسیم داشتم، بین مردم نمی‌شد جلب توجه کرد وَ نباید گاف می‌دادم. خیلی ذهنم مشغول شد. چون همزمان درگیر یه پرونده‌ای هم بودیم که باخودم گفتم شاید برای اون باشه.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
زنگ زدم به خانومم، چندتا بوق خورد جواب داد. گفتم:
+ سلام فاطمه زهرا خانوم. احوال شما؟
- به‌به سلام آقا محسن. چطوری آقای معاون. تو خوبی؟
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
گفتم:
+ سلام عاصف. خوبی؟
- سلاااام! به‌به، ببین کی زنگ زده. مخلص داداش!
+ دیشب عجب جک‌هایی می‌فرستادی برام. دمت گرم. روحم شاد شد.
